“Het huis spreekt. Het is niet alleen een financiële investering, of zelfs een dak boven je hoofd. Het is de plaats van een thuis, van welzijn, van een intieme ruimte van menselijk leven”. Laurence Druez, “Chaque maison a son histoire” (uitgegeven door het Waals Erfgoedinstituut) *.
Velen van jullie stellen me vragen wanneer jullie naar de bed & breakfast “Matin Tranquil” komen, en ... ik vertel graag verhalen! Dit is wat ik weet over mijn huis.
* Het prachtige boek van Dr. Laurence DRUEZ “Chaque maison a son histoire”, Guide des sources relatives au patrimoine immobilier, uitgegeven door het Institut du Patrimoine wallon, geeft je de sleutels tot een fascinerende zoektocht als de geschiedenis van je huis je interesseert. Het is te koop bij het Archief van de Staat en Wallonië en in Brussel, of per e-mail op
Het huis, waarin nu de bed & breakfast “Matin tranquille” is gevestigd, werd gebouwd op grond die op 19 november 1932 werd gekocht van “de heer Charles Joseph GAUSSET, een telegrafist (dat is een baan die je niet vaak tegenkomt) en de heer Hubert Joseph Emile GAUSSET, een industrieel en zijn vrouw, Dame Marie Jeanne Reine dite Berthe (dat kun je toch niet verzinnen!). Ik klaag er soms over dat ik Marie Madeleine dite Marlène wordt genoemd, maar dit was een echte coup, nietwaar?)
De aanvraag voor een bouwvergunning, zoals je kunt zien in het document hieronder, dateert van 16 november 1932. Ze werd ingediend door François LOIX, een meester-metselaar, die woonde op nummer 37 in dezelfde rue Auguste Donnay.
Zoals je kunt zien in de notariële akte hierboven, verkochten de heer François Louis LOIX (die ondertussen ondernemer was geworden) en zijn vrouw “die hij bijstaat en machtigt” (??!! wat zit er achter deze formule?), Dame Marie Moens, op 30 juni 1941 het huis waar ze woonden aan het echtpaar VAN DE KERCKHOF, die het verhuurde. Het huis werd veertig jaar lang verhuurd aan dezelfde huurders, van wie sommigen charmante buren waren in dezelfde straat! Tijdens deze periode schonken de Van de Kerckhofs het huis aan hun dochter, die het in 1986 aan ons verkocht.
Wat volgt weet ik met minder zekerheid. Het werd me verteld door meneer Maréchal, onze overbuurman (het prachtige Art Deco huis op nummer 57) in het jaar dat ik het huis kocht, in 1986. Meneer Maréchal, die al veel eerder met pensioen was gegaan, vertelde me dat een deel van de materialen die voor de bouw van het huis waren gebruikt, afkomstig waren van de sloop, na een brand, van een bank aan de boulevard (boulevard de la Sauvenière of boulevard d'Avroy?). Ik heb het helaas niet gevraagd). Ik beloof mezelf dat ik op een dag in de archieven van de lokale kranten zal zoeken naar sporen van deze vlammen. Volgens meneer Maréchal zijn ze misschien veroorzaakt door de wens om compromitterende documenten te verbergen na of tijdens de financiële crisis van 1929/1930. Zwavelachtig, nietwaar? De data kloppen: crisis in 29/30, bouwvergunning eind 1932. Maar hoe zit het met ...?
Het onderzoek naar deze hypothese wordt hervat in mei 2019 (zie onderaan de pagina). Ik vind een beetje tijd en maak een afspraak in de Ulysse Capitaine bibliotheek. De charmante bibliothecaresse liet me kopieën van de krant La Meuse uit 1929 en 1930 brengen. Ik was gefascineerd om deze oude kranten te lezen en bij het lezen van bepaalde artikelen voelde ik de sintels smeulen... Tot 10 februari 1930, toen ik dit vond:
Is dit de brand waar mijn buurman het over had? De data en omstandigheden komen overeen, maar de foto van het gebouw laat geen gedetailleerd onderzoek van de architectonische kenmerken toe.
Als je de foto's in de artikelen bekijkt, lijkt de architectuur overeen te komen met de grote, eclectische gebouwen uit de jaren 1880. De architectonische details lijken niet overeen te komen met de Art Nouveau-elementen van de gevel van de “Matin tranquille”. We zullen moeten nagaan of dit bijvoorbeeld van een bijgebouw kan zijn. Dus ... wordt vervolgd
